Το Italian style στον εσπρέσο κατά την γνώμη μου έχει δύο διαστάσεις.

Η πρώτη αφορά την τεχνική. Μια πολύ συγκεκριμένη τεχνική που αφορά την δοσολογία, προάλεση των κόκκων, το tamping, την πίεση της μηχανής και την θερμοκρασία αυτής. ( 6,5 – 7,5 γρ, 19 bar, 90C )
Σχετικά με τον καφέ μιλάμε μόνο για blend (100% arabica, arabica/robusta, 100% robousta) η γνωστή ιταλική λέξη miscela από τα 4Μ που ορειοθετούν το Italian style espresso.

Η δεύτερη διάσταση αφορά το life style. Στην Ιταλία ο καφές εσπρέσο καταναλώνεται μαζικά από όλες της ηλικίες και από όλες τις κοινωνικές ομάδες, είναι τρόπος ζωής!
Η ημέρα μπορεί να ξεκινά με ένα εσπρέσο στο σπίτι από την παραδοσιακή ΜΟΚΑ και να τελειώνει με πολλά εσπρέσο κατά την διάρκεια στα αμέτρητα espresso bar.
Υπάρχει κατανάλωση και μόνο κατανάλωση (τα τελευταία χρόνια σχετική έρευνα δείχνει αύξηση της κατανάλωσης στους αυτόματους πωλητές και μείωση στα espresso bars!
Η βιομηχανία καφέ τροφοδοτεί αυτή την κατανάλωση και ακολουθεί απλά τους ρυθμούς της αγοράς, η αύξηση ανταγωνισμού οδηγεί σε χαμηλές τιμές η σε μεγάλες προσφορές και η απάντηση έρχεται με χαμηλότερης ποιότητας προϊόντα και η καθοδική σπείρα συνεχίζεται, γιαυτό και η αυξημένη κατανάλωση στους αυτόματους πωλητές αφού η ποιότητα είναι υποβαθμισμένη στα espresso bars.

Η διάδοση του εσπρέσο παγκόσμια άρχισε στις αρχές ’90 και οι περισσότερες χώρες εκτός Ιταλίας θεώρησαν τον εσπρέσο ως gourmet προϊόν-ρόφημα. Νομίζω καμία χώρα-αγορά δεν ακολούθησε τον ιταλικό τρόπο κατανάλωσης.
Στις ΗΠΑ έγινε η σύγκριση ως ένα χάμπουργκερ και ένα σούσι!

Όταν ένα προϊόν παραμένει ως gourmet η specialty υπάρχει δρόμος ανάπτυξης, όταν παραμένει μόνο για την κατανάλωση μάλλον υποχωρεί.